Rouw is de achterkant van Liefde.

Als jijzelf of iemand in je omgeving een chronische ziekte of beperking heeft door bijv. een ongeval, een herseninfarct, een hartstilstand, amputatie of een hersentumor, kun je de rest van je leven geconfronteerd worden met verlieservaringen en rouw. Dat kan pijnlijk en verdrietig zijn. Een gezonde balans van dóórleven en doorléven zorgt ervoor dat je goed met deze momenten om kunt gaan. Maar als deze balans er niet is, doordat je voelt dat je teveel in het verdriet, de boosheid, het verlies, 'de waarom vraag' (onmacht) blijft hangen, kan hulp op dit vlak nodig zijn. Tijdens mijn begeleiding mag je verdriet er zijn. We kijken naar hoe je daar tijd en ruimte voor kunt maken, welke keuzes je hebt om weer grip op je leven te krijgen. Ook leer je hoe je met je omgeving om kunt gaan (thuis / op je werk). Wat wil jíj en wat heb jíj nodig. 

"Manu Keirse introduceerde de term ‘Levend Verlies’ om de levenslange rouw aan te duiden, die je ervaart wanneer jijzelf of een naaste, getroffen wordt door een chronische ziekte of beperking. Het gaat over het verdriet dat altijd kan oplaaien, verwacht of onverwacht en dat soms verergert door de jaren heen".